فن بیان یا همان تکنیک های بیان درست حروف و کلمات، امری است که کمتر به آن توجه کرده ایم بسیاری از متفکران و صاحب نظران این در این خصوص بارها هشدار داده اند. از جمله این متفکران ملک الشعرای بهار است. ملک الشعرا که خود ادیب بوده و در خصوص زبان و ادبیات از مهمترین صاحب نظران است. در نوشته ای در این خصوص میگوید:
“مردم ما به جای سخن گفتن ناله میکند.”
این ایراد ملک الشعرا اشاره به فن بیان ضعیف است که حاصل بی توجهی ما به فن بیان در طی سالهای متمادی است. به طورعمومی برای سالها، به جز بازیگران تئاتر که تمرینات جدی فن بیان داشته اند دیگر گروه های اجتماعی که نیازمند ارتباط بوده اند هیچ تلاشی در زمینه فن بیان نکرده اند.

به عنوان مثال معلمان که داشتن فن بیان قوی برایشان امری بسیارمهم است و استفاده روزانه دارد به فن بیان بی توجه بوده اند. همه ما معلمانی را در خاطرداریم که به سختی حرفشان را میفهمیدیم امروزه نیزضعف در فن بیان بین این گروه مهم اجتماعی شایع است. بسیاری از مدیران، بازاریابان، کارمندان و دیگر اقشار جامعه نیز به خاطر ضعف در فن بیان دچار مشکل ارتباطی هستند. اظهار نظر ملک الشعرای بهار که به صورت عمومی همه مردم را خطاب قرار میدهد نشانه عمومیت ضعف فن بیان در میان جامعه وبرای سالهای طولانی است. اما امروزه در جهانی زندگی میکنیم که بیش ازپیش برپایه ی ارتباطات استوار است و هرروز بیش از روز قبل ارتباط ارزشمندتر وتعیین کننده تر میشود.
فن بیان مهمترین شاخص در ارتباط است چرا که بدون فهم سخن یکدیگر امکان موفقیت ما کاهش میابد بنابراین لازم است همه ما توجه ویژه ای به فن بیان داشته باشیم و از امکانات آموزش فن بیان در اطرافمان استفاده کنیم.