هر سخنرانی با هدف انتقال مفهوم یا پیام خاصی به مخاطبان طراحی میشود. طرح سخن یا همان استراتژی سخنرانی، مسیری که سخنران قبل از حضور در مقابل مخاطبان طراحی میکند. این طرح از سه بخش اصلی درآمد (مقدمه)، متن و پایان بندی (نتیجه گری) تشکیل میشود. در این یادداشت درخصوص بخش آخر سخنرانی یا همان پایان بندی مطالبی بیان خواهد شد.
بدیهی است که برای هر سخنرانی انتقال پیام به مخاطبان و رساندن آنها به هدف از پیش تعیین شده از اهمیت ویژه ای برخوردار اشت. چرا که تمامی اجزای سخنرانی برای همین هدف طراحی شده اند. سخنران ازسیر استدلالی وظرفیت های زبانی استفاده کرده است تا پیام خود را به مخاطبان انتقال دهند.
وقتی به پایان سخنرانی میرسد باید مطمئن شود که پیام مذکور به مخاطبان منتقل شده است. برای این کار لازم است تا عموما خلاصه یا چکیده ای از محتوا را به نحوی جذاب و درقالب جملاتی اثرگذار جمع بندی کند و در پایان نتیجه را به شکلی شفاف و کلماتی زیبا به وضوح بیان کند.

بعضی معتقدند که در پایان سخنرانی بهتر است ازیک قطعه شعر که در راستای پیام سخنرانی است یا سخنی نغز از شاعر یا نویسنده ای بیان شود. این مطلب اجباری نیست اما اگرآوردن کلامی شیرین که مربوط به موضوع سخنرانی است و همچنین مطلوب گروه مخاطبانی که برایشان سخنرانی میکنید استفاده ازآن میتواند اثربخش باشد.
آنچه اهمیت دارد ارائه جمع بندی به نحوی شفاف و اثرگذاراست تا ذهن مخاطبان که در طی سخنرانی با دیگر فرایندهای سخنرانی آماده شده است در زمانی کوتاه اصل پیام را دریاف کند. علاوه بر آن ارائه نتیجه به صورت واضح و روشن در بسیاری از سخنرانی ها میتواند اثری ماندگار در ذهن مخاطب داشته باشد. بهترین حالت این است که نتیجه گیری در قالب کلماتی بیان شود که زیبا و مختصر و درعین حال بیانگر باشند.